Vrij schrijven - Anke Kranendonk

Free writing

‘Nieuwe opdracht,’ zeg ik elke cursus tegen de studenten. Free writing wordt het genoemd, maar ik hou ervan om het Nederlands in ere te houden. Iedereen doet het braaf, en als ik daarna vraag hoe het was, wordt er volmondig geantwoord dat het heel leuk was en verrassend. ‘Is een heel goede oefening,’ zeg ik met een ernstig gezicht, al of niet door het Zoomscherm heen. ‘Ik kan het jullie aanraden, is eigenlijk ook een goede meditatie.’ Zelf doe ik het niet. Een beetje ’s ochtends vroeg voor de vuist weg gaan zitten schrijven, ik heb wel wat beters te doen. Namelijk schrijven.

Totdat ik dacht: weet je wat, ik doe eens mee. Ik fantaseerde er op los, hield mijn pen op het papier en schreef maar raak. De ene onzinzin na de andere. Leuk dat het was! En de tijd ging snel! Veel sneller dan als ik zit te schrijven, voor het echie.

Een week later kreeg ik de vraag of ik een kort verhaal wilde schrijven. Ik pakte mijn onzin stukje erbij en dacht: zal ik kijken of ik hiermee…? Maar wie dan en wat en waarom en waar en wat voelt ie en hoe ziet ie eruit en wat wil hij en wat allemaal nog meer? Deze zaken bedacht ik op mijn eigen meditatiemanier, wandelend in de duinen. Thuisgekomen pakte ik een blocnote en pen, zette de wekker op tien minuten en begon te schrijven. Dat is de enige opdracht die ik mezelf heb gegeven: Je verdeelt het verhaal in stukken, je weet het begin en het eind, je kent je personages en nu laat je komen wat er komt. In tien minuten. En de volgende dag weer en weer. En als je de smaak te pakken hebt, doe je meerdere tien minuten op een dag. Tot je genoeg stukjes hebt. Ik heb ze achter elkaar gezet, mooie lassen gemaakt, wat geschaafd en verbeterd en zie eens aan: Mijn korte verhaal is klaar. In de zomer verschijnt het in een zonnige verhalenbundel. Leve het vrije schrijven

 

 

---